Popielica jest małym niesamowicie zwinnym stworzeniem o bajecznie wielkich, ciemnych oczach, sporych uszach i puszystym ogonie. Waga waha się w przedziale 120-130g przy długości ciała 13-18cm.

Tylko skąd wziął się pomysł na nazewnictwo?

Z dużym prawdopodobieństwem popielica jest popielicą przez szare umaszczenie futerka.

Szary = popielaty.

 

Popielica podobnie jak pracownik trzeciozmianowy prowadzi nocny tryb życia, dzień odsypia w kryjówce. Uwielbia lasy mieszane jak i same liściaste, widywana w parkach oraz sadach, gdzie jak akrobatka zwinnie porusza się po cienkich gałązkach w koronach drzew.

 

 

 

W okresie jesiennym popielice są bardzo zapracowanymi stworzeniami, gdyż rozpoczynają przygotowania do zimy, gromadząc zapasy (żołędzie, orzechy, bukiew) w kryjówkach. Są wielkimi (w małym ciałku) miłośnikami owoców z drzewa i krzaków. Obgryzą korę drzew, dla równowagi posilą się liśćmi, nie przejdą obojętnie obok bezkręgowców, a nawet i nie pogardzą co niektórymi pisklakami.

Od 2011r. popielica objęta jest ochroną gatunkową, znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, jak również objęta jest konwencją berneńską.