Opis:

Frania została przekazana do ośrodka jako młodziutka „szopica” .Ludzie, którzy ją przywieźli jadąc autostradą zobaczyli małą, puchatą kulkę siedzącą przy rozjechanym szopie (niestety mamie Frani). Niewiele myśląc zlitowali się nad maluchem, zabrali do domu i zajęli się najlepiej jak mogli – zapewnili opiekę weterynaryjną i ciepły kąt. Niestety w życiu bywa różnie i zostali zmuszeni do oddania Frani do naszego ośrodka.

Powiem bez koloryzowania – Franka „kupiła nas” już pierwszego dnia. Jest to zwierzak, który lubi ludzi całym swoim „jestestwem” i tego samego oczekuje od nas.

Jako gatunek „inwazyjny i obcy” w naszym środowisku nie możemy jej wypuścić na wolność, ale robimy co w naszej mocy, aby czuła się u nas dobrze.

Od momentu kiedy u nas znalazła dom, czyli własną wolierę, minęło nawet nie wiadomo kiedy 6 lat. Frania w tym czasie z malutkiego szopika wyrosła na cudną i przekochaną, czasami nawet stateczną! panią szopową. Wariactwa i psoty dziecięce poszły w odstawkę, choć jeszcze czasami zdarzy się, jak od wielkiego dzwonu trochę pobroić.

Okres jesienny to okres, kiedy wszystkie tego typu „miśki” spotkać można wyłącznie przy misce i najchętniej z nią by się nie rozstawały, jednak naszą rolą jest utrzymanie Frani w zdrowiu i ze zróżnicowaną dietą, to też czynimy, a Frania cieszy się w pełni szopim zdrowiem. Zimą nie hibernuje, a jedynie przywdziewa szatę zimową i oczekuje nadejścia wiosny, która to niesie ze sobą pierwsze pyszności.

Czasami humorzasta (ale takiej się wybaczy), czasami wychodzi z niej śpioch (dokładnie, mogła by być susłem) no ale przecież każdy wie, że sen wpływa korzystnie na organizm i jego szybką regenerację. Toteż Frania często oddaję się w ręce niejakiego Morfeusza.

This slideshow requires JavaScript.

Informacje o wirtualnych opiekunach: