Opis:

Z Koko znamy się jak łyse konie, może dlatego, że całe swoje dzieciństwo, aż po dzień dzisiejszy spędziła w naszym ośrodkowym towarzystwie.

Wszystko zaczęło się dokładnie 16 maja 2021r., kiedy to my będąc na naszym edu-wyjeździe w Lutyni (woj.dolnośląskie), gdzie możemy Was poznać i poopowiadać o różnych zwierzętach, została przywieziona nam mała borsuczyca przez jedną z osób z zaprzyjaźnionego towarzystwa, również ratującego zwierzęta. Koko, wtedy jeszcze bezimienna, kilka godzin wcześniej została znaleziona przez rowerzystów na ścieżce polnej, na której to była sama samiusieńka, słaba, głodna i spragniona, do tego z małymi rankami na ciele.

Dzisiejsza Koko to już nie maluch, a taki borsuczy podlotek. Od dawna nie pije mleka, ani nie je papek, zajada się natomiast wszystkim. Lubi owoce, ale nie te egzotyczne, ale raczej nasze rodzime. Surowe, pieczone oczywiście bez dodatków cukru. W okresie letnim wybór jest dosyć spory. Słabością borsuka są soczyste arbuzy, maliny. jeżyny czy winogrona, jesienią królują jabłka, gruszki, rodzynki i żurawina suszona. Z warzyw: burak, marchew czy cukinia. No i słodka kukurydza, to jest to co borsuki uwielbiają. Nie pogardzą orzechami ale wcześniej przez nas wyłuskanymi. Jak przystało na wszystkożerne stworzenie nie może zabraknąć mięsa i jajek.

Przez to, że w Puchaczówce przebywał swego czasu borsuk (który jako maluch złapał się w pułapkę z siatki i nie mógł z niej wyjść, spędził z nami dwa lata), Koko miała towarzystwo swojego gatunku do zabawy, psot a także naśladowaniu w polowaniu na ślimaki, myszy, czy kopaniu pierwszych nor.

Dwa pierwsze lata będąc pod opieką rodziny, młode poznaje teren, a także nowe zapachy, smaki. Po dwóch latach jest wyraźna chęć usamodzielnienia się.

Mamy nadzieję, że właśnie Ty Opiekunie wirtualny, będziesz miał możliwość nie tylko we współtowarzyszeniu w odchowaniu ale i zwróceniu Koko wolności.

Informacje o wirtualnych opiekunach: